میکرون پرینتر



دمای بستر در کیفیت پرینت اثرگذار است. در چسبندگی مناسب بستر قطعه به بستر می چسبد، تاب بر نمی دارد و هنگامی که بستر خنک شد به راحتی جدا می شود. بستر را می توان با مواد مختلفی پوشاند تا چسبندگی مناسب به وجود آید. مثلا می توان از چسب چوب PVA (برای PLA) چسب اوهو (برای نایلون) روکش دودی شیشه ماشین، اسپری مو، ترکیب ABS با استون یا آب-شکر (ABS) استفاده کرد. 
1- بهتر است دما را کمی بالاتر انتخاب کنیم. 110 درجه برای ABS و 65 درجه برای PLA خوب است. 
2- پرینت را شروع کنید. اگر چسبندگی خوب نبود، 3 تا 5 درجه دما را افزایش دهید. 
3- در لایه دوم، دستور M104 S0 را اجرا کنید تا هیتر نازل خاموش شود. هیتر بستر را روشن نگه دارید. 
4- در لایه سوم، پرینتر را متوقف کنید و نازل را دور کنید. هیتر بستر را روشن نگه دارید. 
5- حدود 5 تا 10 دقیقه صبر کنید تا دمای بستر یکنواخت شود. 
 6- قطعه پرینت شده را از بستر جدا کنید. اگر نرم یا کشی بود، دمای بستر زیاد است. دما را 5 درجه کم کنید و دوباره امتحان کنید. قطعه باید به گونه ای مشابه زمانی که سرد است رفتار کند. 
7- وقتی دمای درست را انتخاب کنید، قطعه در طول زمان مانند وقتی که سرد است سفت می شود و بستر اگر 5 درجه گرم تر شود، قطعه نرم خواهد شد. 

  • برای اطمینان از چسبندگی مناسب، بایستی لایه اول را روی بستری با دمای 10 درجه بالاتر از حد معمول پرینت کنید. 
  •  برای داشتن تخمین درستی از دما، 105 درجه برای ABS و 57 درجه برای PLA مناسب است. البته منظور دقیقا دمای بستر است، نه چیزی که سنسور نشان می دهد. دمایی که ترمیستور نشان می دهد بالاتر از دمای واقعی سطح است، چرا که سطح، حرارت را از دست می دهد. 
  • دلیل انتخاب این مکان برای ترمیستور داشتن فیدبک سریع از هیتر است. پس مکان آن را عوض نکنید و تنها دمای آن را به خاطر داشته باشید. 
  • پس از تنظیم دما، اگر قطعه حین پرینت در گوشه ها تاب برداشت، به قطعه لبه اضافه کنید و یا مواد چسبنده دیگر را امتحان کنید. چسب چوب PVA برای PLA و اسپری مو برای ABS خوب است.

مقدار دما بسته به اینکه ترمیستور در کدام قسمت قرار داشته باشد، متفاوت خواهد بود و بنابراین نمی توان یک عدد برای همه ی پرینترها ذکر کرد. ضمن اینکه جنس ماده ی مورد استفاده نیز مهم است. برای هر رول از فیلامنت، طی مراحل زیر، مقدار دما را تعیین می کنیم: 
 1- یک مدل نسبتا ساده انتخاب کنید به طوری که آنقدر بزرگ باشد که بتوان پرشدگی آن را دید. 
 2- مطمئن شوید که اجزای حرکتی پرینتر مخصوصا قسمت اکسترودر (hobbed bolt teeth) تمیز هستند و خرده پلاستیک در آن ها گیر نکرده. 
 3- مطمئن شوید که چرخ هرزگرد محکم شده است. 
 4- پرینت را شروع کنید. 
 5- در هر 2 الی 3 لایه، دما را 5 درجه کم کنید. 
 6- هرگاه پرشدگی به جای خط یکنواخت، ردی از نقاط برجا گذاشت، دما را 10 درجه زیاد کنید. 
 7- اگر رد نقاط در پرشدگی ادامه یافت، 5 درجه دیگر دما را زیاد کنید. اگر به این نتیجه رسیدید که اتصال لایه ها ضعیف است، می توانید دما را باز زیاد نمایید. 
در مورد ABS پوشاندن پرینتر برای جلوگیری از ورود نسیم بسیار مفید است 
 8- دمای به دست آمده برای آن فیلامنت را یادداشت کنید.

مزیت اصلی درایورهای TMC حذف اثر رینگینگ یا گوست است. چرا که میکرواستپ های 256 تایی را پشتیبانی میکند و چند مدار فیدبک برای کنترل جریان دارد. 

مدل های مختلف این درایور

TMC2100


TMC2130

در سه نسخه 1.0 و 1.1 و 1.2 ارائه می شود.

نسخه 1.0 به صورت 

TMC2208


  • مقایسه کامل تر را می توان اینجا دید
  • یک آموزش ساده برای استفاده از درایور TMC2130 را می توان اینجا دید.

با اضافه کردن ضرایب PID، دمای یکنواخت تری روی نازل خواهیم داشت. با استفاده از کد M303 C8 S240 می توان به صورت اتوماتیک این ضرایب را به دست آورد. برای مثال نتیجه ی خروجی به صورت زیر خواهد بود:


#define DEFAULT_bedKp 55.68   

#define DEFAULT_bedKi 5.86   

#define DEFAULT_bedKd 352.72


این اعداد را بایستی در مارلین اضافه کرد.

همچنین کد M303 E-1 C8 S90  برای به دست آوردن اتوماتیک ضرایب بستر استفاده می شود. خروجی به طور مثال به شکل زیر است:


#define DEFAULT_Kp 11.27 

#define DEFAULT_Ki 0.74 

#define DEFAULT_Kd 42.71


تنظیم دقیق E steps
پس از تنظیم صحیح نازل و دما، استپ های E را تنظیم می کنیم 
1- یک جسم با سطوحی صاف انتخاب کنید. این خوب است، البته 250% بزرگتر 
2- جسم را با تنظیم 95% rectilinear infill برای پرینت آماده کنید. ارتفاع لایه ها را تا حد ممکن کم انتخاب کنید. هر چه ارتفاع لایه ها کمتر باشد، کار دقیق تر است. برای مثال 200 میکرون برای بار اولی که تنظیم را انجام می دهیم و 100 میکرون برای بار دوم که دقیق تر می خواهیم گام ها را انتخاب کنیم. 
3- پرینت کنید 
4- از 5 لایه اول به خاطر اثرات لایه اول چشم پوشی کنید. اگر پرشدگی به وضوح بیش از حد یا کمتر از حد بود، مقدار E steps یا مکان z=0 را تصحیح کرده و دوباره تست کنید. 
5- پر شدگی را ملاحظه کنید. اگر نمی توانید گپ نازک بین خطوط پرشدگی را مشاهده کنید، هر دو لایه، مقدار E steps را 0.5 درصد کم کنید. تا زمانی که گپ را مشاهده کنید. 
6- لایه سقف بالایی را ملاحظه کنید. اگر می توانید گاف های نازک را مشاهده کنید، هر دو لایه، مقدار E steps را 0.5 درصد اضافه کنید تا گاف از بین برود. 
این فرآیند را تا رسیدن به گاف در پرشدگی و عدم گاف در سقف ادامه دهید. 
مقدار E steps را با دستور M92 Ennn هنگام پرینت به پرینتر دهید. 
7- در نهایت عدد به دست آمده را در برنامه پرینتر اعمال کنید

مزیت اصلی درایورهای TMC حذف اثر رینگینگ یا گوست است. چرا که میکرواستپ های 256 تایی را پشتیبانی میکند و چند مدار فیدبک برای کنترل جریان دارد. 

مدل های مختلف این درایور

TMC2100

این درایور ویژگی microPlyer را دارد که عملا می تواند حرکت نرم تری فراهم کند. البته این ویژگی برای سرعت حرکت ثابت خوب عمل می کند.(Ref) و برای پرینتر سه بعدی مناسب نیست. این ویژگی در حالت StealtChop  قابل غیرفعال کردن نیست.

این درایور دو مد StealtChop  و SpreadCycle دارد. تجربه نشان می دهد ممکن است در برخی مواقع حالت StealtChop  منجر به از دست دادن استپ شود.

آی سی موجود در این درایور برای پرینتر سه بعدی طراحی نشده و توصیه نمی شود.


TMC2130

در سه نسخه 1.0 و 1.1 و 1.2 ارائه می شود.

نسخه 1.0 بدون ارتباط SPI است. ممکن است در تعداد بیت های ارسالی و فیدبک برای زمانی که نازل به صورت اتفاقی جا به جا می شود وجود نداشته باشد

در آی سی TMC2130 نسخه 1.1، امکان غیرفعال کردن microPlyer در مد StealtChop  وجود دارد و بنابراین برای پرینت سه بعدی مناسب است.

نسخه 1.2 مناسب برای بورد های F6 است.


TMC2208

این آی سی نسخه بهبود یافته TMC2100 است و از نسخه دوم StealtChop بهره می برد که گشتاور بیشتری برای شتاب فراهم می کند.



  • مقایسه کامل تر را می توان اینجا دید
  • آموزش ساده برای استفاده از درایور TMC2130 را می توان اینجا  و اینجا دید.

تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها

خرید اینترنتی ماسک اسکلتی یک گل سرخ برای امیلی پست بين المللي PSP سینگانی دیگ سنگی قهوه گانودرما کافه کتاب